Satan komt vaak tussen *de mensen* om de communicatie tussen *hen* te verstoren. De verborgen kracht ervan veroorzaakt onvermogen en zorgt ervoor dat de bezetene “luid schreeuwt” of stil blijft. Hoe dan ook, hij verdraait het woord door te proberen de boodschap van Jezus zelf te verdraaien, en hier is het de stomme duivel die de verkondiging van het woord verhindert. En Jezus, zoals Lucas laconiek opmerkt, ‘joeg hem weg’.
Terwijl de heidenen en joden proberen demonen uit te werpen door hun toevlucht te nemen tot bezweringen en andere magische praktijken, is de kracht van Jezus’ woord voldoende: “Onreine geest, ga weg uit die man.” (Marcus 5. 8).
Met Christus vindt in feite de uiteindelijke nederlaag van de wereld van duisternis plaats, wiens stralende kracht het principe van bevrijding vertegenwoordigt: “kon de stomme, zodra de duivel was uitgevaren, weer spreken”
“Spreken”: Dit is het geschenk dat Jezus genereus aanbiedt, nadat hij het kwaad heeft uitgeroeid, zodat mensen met elkaar en met God kunnen communiceren. Dit is de reden voor de kunst van communicatie: het is een teken van gemeenschap en groei van de innerlijke diepte waarin God verblijft.
Daarom moeten we bang zijn als de dialoog tussen ons uitmondt in loze praatjes, roddels en geklaag. Deze wereldse oppervlakkigheid is een teken van de afwezigheid van Jezus onder ons. “Wie niet met Mij is – zoals Jezus ons zegt – is tegen Mij!” Maar wie is er tegen hem, *waren dat* niet Satan en degenen die zich door zijn verleidingen laten verleiden?
Daarom moeten we er in deze tijd op letten. Zijn we, in onze woorden, aan het bouwen met Jezus of aan het afbreken met Satan? Laat iedereen zichzelf onderzoeken.