Jezus zit met zijn vrienden aan tafel. Het is het Laatste Avondmaal voordat je deze wereld verlaat, het meest plechtige moment waarop je het laatste gebod overhandigt, bijna een getuigenis: “zoals Ik u heb liefgehad, zo moet ook gij elkaar liefhebben.” (Johannes 13. 34). Door de eeuwen heen zal dit het kenmerk zijn van de discipelen van Jezus waardoor ze herkend kunnen worden: hierdoor zal iedereen ze herkennen!
Dit was vanaf het begin zo. De eerste gemeenschap van gelovigen, in Jeruzalem, genoot het respect en de sympathie van alle mensen. Juist vanwege hun wederzijdse liefde, in die mate dat er elke dag nieuwe mensen zich bij aansloten.
Zelfs een paar jaar later vertelde Tertullianus, een van de vroegchristelijke schrijvers, wat er over christenen werd gezegd: ‘Zie hoe ze elkaar liefhebben en hoe ze bereid zijn voor elkaar te sterven.’ Het was een vervulling van de woorden van Jezus: “Hieruit zullen allen kunnen opmaken, dat gij mijn leerlingen zijt: als gij de liefde onder elkaar bewaart.”
Vandaag de dag is dit meer dan ooit de manier om het Evangelie te verkondigen. De samenleving, vaak verward door te veel woorden, zoekt getuigen vóór leraren, en wil vóór woorden levende modellen. De mannen en vrouwen van vandaag vinden het gemakkelijker om Christus te delen en te aanvaarden als ze zien dat een evangelie geleefd wordt, dat in staat is nieuwe relaties te creëren, gekenmerkt door broederschap en liefde.