sykakerk.nl

موعظة الاحد الثاني بعد القيامة للاب سعدي خضر

بَعْدَ هذَا أَظْهَرَ أَيْضًا يَسُوعُ نَفْسَهُ لِلتَّلاَمِيذِ عَلَى بَحْرِ طَبَرِيَّةَ."(يوحنا 21. 1)

“Hierna liet Jezus zich opnieuw aan zijn leerlingen zien. Dat was bij het Meer van Tiberias”(Johannes 21. 1)

 

Met levendige penseelstreken beschrijft Johannes een nieuwe ontmoeting met de Verrezene. We zijn aan de zee van Tiberias. De apostelen gingen vissen. Een gewone situatie, bovendien gekenmerkt door een slechte afloop. Het lijkt erop dat de Verrezene de voorkeur geeft aan het dagelijks leven als de ideale plek om zijn afspraken vast te leggen. Er is nooit iets dat een sfeer van vervoering of mystiek kan creëren, alsof we willen onderstrepen dat er geen scheiding kan zijn tussen het leven dat zich thuis afspeelt, op het werk, in momenten van vrije tijd en in geloof.

We kunnen de Verrezene zowel vinden in de aanbiddende stilte van een kapel als in het oorverdovende lawaai van een werkplaats. Waar het om gaat is dat het hart alert is, de waakzame oog om de tekenen van zijn aanwezigheid te begrijpen om hem gemakkelijk als Johannes te kunnen herkennen. “Het is de Heer.” Hij is het die mij tegemoet komt in moeilijke tijden wanneer mijn netten onverbiddelijk leeg lijken. En daarna, net als Petrus, het is prachtig om in de open zee van het leven te duiken voor een hernieuwd getuigenis van liefde.

Het maakt niet uit of we, net als de apostel, de bittere ervaring van zoveel ontrouw in ons hart meedragen. Hij is daar, op het strand van ons dagelijks leven, klaar om ons het brood van verzoening aan te bieden en om het geschenk van die vis te verwelkomen die hij ons zelf heeft gegeven om te vissen.

Als we echt ogen hadden om te zien, zouden we niet langer verbaasd en geschrokken zijn van Zijn aanwezigheid.

 

بضربات القلم المفعمة بالحيوية، يصف يوحنا لقاءً جديدًا مع القائم من بين الأموات. نحن عَلَى بَحْرِ طَبَرِيَّةَ. ذهب الرسل للصيد. وضع عادي، بالإضافة إلى نتيجة سيئة. يبدو أن القائم من بين الأموات يفضل الحياة اليومية كم كان مثالي لتحديد مواعيده. لا يوجد أبداً أي شيءيمكن أن يخلق جواً من التمجيد أو التصوف، كما لو كان للتأكيد على أنه لا يمكن أن يكون هناك فصل بين الحياة التي تحدث في المنزل، في مكان العمل، في أوقات الفراغ … والإيمان

يمكننا أن نجد القائم من بين الأموات في صمت الكنيسة كما هو الحال في ضوضاء ورشة العمل. ما يهم هو أن القلب مستيقظ، والعين منتبهة لإدراك علامات وجوده حتى تتمكن من التعرف عليه بسهولة مثل يوحنا. “هُوَ الرَّبُّ!” إنه هو الذي يأتي لمقابلتي، إنها مرة أخرى هوالذي يقترب مني في لحظة الصعوبة، عندما الشباك تبدو فارغة … وبعد ذلك، مثل بطرس، من الجميل الغوص في بحر الحياة المفتوح للحصول على شهادة متجددة من الحب.

لا يهم إذا كنا، مثل الرسول، نحمل الخبرة المريرة للعديد من الخيانات في قلوبنا. إنه هناك، على شاطئ حياتنا اليومية، على إستعداد ليقدم لنا خبز المصالحة والترحيب بعطية السمك التي أعطاها لنا للصيد … اذا لدينا حقاً عيون لرؤيته فلن نتوقف أبداً عن الإندهاش والذهول به بفرح!

الاب سعدي خضر 

راعي كنيسة مار يوحنا الرسول في هولندا