Acceptatie en opnemen zijn mooie daden. Zoals de lucht het licht van de dageraad omarmt. Maar opnemen en accepteren, in de sterke zin van Jezus, is ook veeleisend. Een vol huis, als het vol zit met meubels, kan het nieuwe niet accepteren of opnemen. Je moet het eerst legen. Dit is hoe we lege ruimtes in ons hart nodig hebben. We hebben wijdverbreide vrijheid nodig van zelfzuchtige liefde en bezetenheid.

Het is een kwestie van een diep en breed hart, dat zijn vermogen om lief te hebben beseft, omdat het naar het beeld is van de liefde van die God “die immers de zon laat opgaan over slechten en goeden en het laat regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.” (Matteüs 5, 45)

Alleen degenen die de moed hebben om hun leven vol lust en egoïstische gevoelens te “verliezen”, zullen de grote vrijheid van acceptatie vinden.

In volledige zelfgave identificeert de christen zich met Jezus. Daar vindt de ontmoeting met God plaats en ontmoet God degenen die Hem zoeken.