In dit vers uit het Evangelie van Lucas, hoofdstuk 6, plaatst Jezus ons voor de spiegel van de waarheid.
Zijn woorden zijn geen oordeel over ons, maar een uitnodiging om ons hart te onderzoeken.
Iedereen van ons lijkt op een boom, en de vruchten die uit ons leven voortkomen onthullen de wortel waaruit wij voeden.
We kunnen van buiten goed lijken, bidden, en mooie woorden spreken, maar de echte vraag is: Zijn mijn vruchten goed?
Draag ik liefde, vrede en vergeving in mijn omgang met anderen?
Of is mijn hart vol haat en veroordeling?
Jezus vraagt ons niet om onze takken te versieren, maar om Hem toe te laten Zijn wortels in ons te planten.
Het probleem ligt niet alleen in de vruchten, maar in de wortel zelf.
Hier is een verhaal: Er waren twee mannen met elk een schone, doorzichtige beker. De ene was gevuld met helder water, de andere met troebel en bitter water.
Een dorstig kind kwam langs en vroeg om te drinken.
De eerste man gaf hem zijn beker; het kind dronk en was blij.
Maar toen het kind uit de beker van de tweede man dronk, verslikte het zich en liep weg.
De tweede man verbaasde zich en zei: “Maar mijn beker is toch schoon van buiten!”
Zijn vriend antwoordde: “Het probleem zit niet in de beker, maar in wat erin zit.”
Zo zijn ook wij.
Onze woorden kunnen mooi klinken, maar wat uit onze mond komt, openbaart wat er in ons hart is.
Als het hart vervuld is van de liefde van Christus, komen er woorden van leven en vrede uit voort.
Maar als het hart ver van Hem verwijderd is, worden onze woorden bitter als troebel water.
Reinig daarom je beker niet alleen van buiten, maar vul hem elke dag met het water van genade, zodat anderen uit jouw leven kunnen drinken en in jou de bron van Christus kunnen zien.
De apostel Paulus zegt: “Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtheid, ingetogenheid.” (Galaten 5, 22)
Deze vruchten worden niet door inspanning gemaakt, maar groeien wanneer wij in Christus blijven.
Wanneer we vergeven in plaats van wraak te nemen, en vrede zaaien in plaats van strijd, worden wij de vruchten die het hart van God verheugen.
Laten we onszelf vandaag eerlijk afvragen:
Op welk fundament bouw ik mijn leven?
Zijn mijn wortels in Christus of in uiterlijke schijn?
Spreekt mijn mond uit de volheid van Gods liefde, of uit wonden die nog niet geheeld zijn?
Laten we de Heer vragen ons hart te reinigen en ons tot bomen te maken die vrucht dragen van liefde, want uit de overvloed van het hart spreekt de mond…
Niet over onszelf, maar over de levende Christus in ons. Amen.