sykakerk.nl

موعظة الاحد السادس بعد الصليب للاب سعدي خضر

يَا أَيُّهَا الْمُعَلِّمُ الصَّالِحُ، مَاذَا أَعْمَلُ لِأَرِثَ الْحَيَاةَ الْأَبَدِيَّةَ؟ (لوقا 18. 18)

"Goede Meester, wat moet ik doen om het eeuwig leven te verwerven?” (Lukas 18, 18)

Een rijke man komt oprecht en met goede bedoelingen naar Jezus en stelt een vraag die onschuldig lijkt, maar zijn hart blootlegt.
Jezus’ antwoord kwam als een schok “verkoop alles wat ge bezit en deel het uit aan de armen; “daarna zult ge een schat bezitten in de hemel. En kom dan terug om Mij te volgen” (Lukas 18, 22).
Op dat moment werd duidelijk wat er in het hart van de man was. Hij was schijnbaar rechtschapen, hield de wet in acht, maar was niet vrij. Hij bezat veel, maar het geld bezat hem. Hij kon het niet loslaten en vertrok bedroefd. Wat een paradox! Rijk aan geld, arm aan vreugde!
Jezus wil ons niet verarmen, maar ons bevrijden. Hij vraagt niet dat we ons geld wegwerpen, maar dat we het van de troon van ons hart verwijderen.
Het probleem zit niet in wat we bezitten, maar in wat ons bezit.
Het gevaar ligt niet in rijkdom, maar in gehechtheid eraan, wanneer geld een kleine god wordt die onze vrijheid beperkt en onze stappen leidt. In een wereld vol dingen lijkt Jezus’ woord moeilijk.
We streven altijd naar meer: een nieuwe telefoon, een groter huis, een hoger saldo.
Maar we vergeten dat wie alles bezit zonder God, eigenlijk niets bezit.
Hoeveel mensen bezitten veel, maar missen vrede.
Ik herinner me een eenvoudige vrouw in Bagdad, heel arm, wonend in een bescheiden huis in een volkswijk, maar altijd glimlachend, biddend en gevend van haar weinig aan de armen.
Op een dag vroeg ik haar: “Hoe kun je blij zijn terwijl je niets bezit?”
Ze glimlachte en zei: “Mijn hart is vol van Jezus, en zolang Hij in mijn hart is, ontbreekt mij niets.”
Daar besefte ik dat ware armoede niet het ontbreken van geld is, maar de afwezigheid van God in het hart.
Jezus vraagt niet dat we alles verkopen, maar dat we ons hart ordenen:
Wie staat in het centrum? God of de dingen?
Bezit ik tijd voor wie ik liefheb, of beheersen mijn bezigheden mij?
Broeders en zusters, ware rijkdom wordt niet gemeten aan wat in de zakken zit, maar aan wat in de harten is.
En vrijheid komt niet uit overvloed, maar uit het vermogen los te laten.
Wanneer we God eerst stellen, nemen de dingen hun juiste plaats in.
Wanneer we geven, nemen we toe in rijkdom in de hemel, en wanneer we vasthouden, verliezen we het onschatbare.
Paulus zei: “Maar wat winst voor mij was ben ik om Christus gaan beschouwen als verlies” (Filippenzen 3, 7).
Ja, rijkdom redt niet, maar liefde.
Vreugde komt niet uit bezit, maar uit geven.
De weg naar de hemel is de weg van een open hart, zoals de handen van Jezus aan het kruis.
Heer Jezus, U bent de schat van mijn hart, reinig mij van alle gehechtheid die Uw aangezicht verbergt, en help mij U te volgen met een vrij en open hart.
Laat mij mijn vreugde vinden in geven, niet in bezitten. Amen.

رجل غني يأتي إلى يسوع بصدق وبحسن نية، يسأل سؤالا يبدو بريئا، ولكنه كشف أعماق قلبه.
فجاء جواب يسوع كالصدمة: “وَاحِدَةٌ تُعوزك: بِعْ كُلَّ مَا تَمْلِكُ، وَوَزِّعْهُ عَلَى المَساكين، فَيَكُونَ لَكَ كَنْزٌ فِي السَّمَاءِ، وَتَعَالَ فَٱتْبَعْنِي.” (لوقا 18. 22)
في تلك اللحظة، انكشف ما في قلب الرجل. كان صالحا في الظاهر، مطبقا للشريعة، لكنه لم يكن حرا.
كان يملك كثيرا، ولكن المال كان يملكه.
لم يقدر أن يترك، فمضى حزينا.
يا للمفارقة! غني بالمال، فقير بالفرح!
يسوع لا يريد أن يفقّرنا، بل أن يحررنا.
لا يطلب أن نرمي أموالنا، بل أن نخرجها من عرش القلب.
فالمشكلة ليست فيما نملك، بل فيما يملكنا.
ليس الخطر في الغنى، بل في التعلق به، حين يصير المال إلها صغيرا يقيد حريتنا ويسير خطانا.
في عالم ممتلئ بالأشياء، يبدو كلام يسوع صعبا.
نسعى للمزيد دائما: هاتف جديد، بيت أكبر، ورصيد أعلى.
ولكننا ننسى أن من يملك كل شيء دون الله، يملك لا شيء.
كم من ناس يملكون كثيرا، ولكنهم يفتقرون إلى السلام.
أتذكر امرأة بسيطة في بغداد، فقيرة جدا، تسكن بيتا متواضعا في حي شعبي، لكنها كانت دائما مبتسمة، تصلي، وتعطي من قليلها للفقراء.
سألتها يوما: “كيف تفرحين وأنت لا تملكين شيئا؟”
فابتسمت وقالت: “قلبي ممتلئ بيسوع، وما دام هو في قلبي، لا ينقصني شيء.”
هناك أدركت وفهمت أن الفقر الحقيقي ليس عدم المال، بل غياب الله عن القلب.
يسوع لا يطلب منا أن نبيع كل شيء، بل أن نرتب قلوبنا:
من في المركز؟ الله أم الأشياء؟
هل نملك الوقت لمن نحب، أم تملكنا انشغالاتنا؟
إخوتي، إن الغنى الحقيقي لا يقاس بما في الجيوب، بل بما في القلوب.
والحرية لا تنبع من الكثرة، بل من القدرة على التخلي.
حين نضع الله أولا، تأخذ الأشياء مكانها الصحيح.
وحين نعطي، نزداد غنى في السماء، وحين نمسك، نفقد ما لا يقدر بثمن.
قال بولس الرسول: “مَا كَانَ لِي رِبْحًا حَسِبْتُهُ خُسَارَةً مِنْ أَجْلِ الْمَسِيحِ.” (فيلبي 3. 7).
نعم، الغنى لا يخلص، بل المحبة.
والفرح لا يأتي من الملكية، بل من العطاء.
فالطريق إلى السماء هو طريق القلب المفتوح كيدي يسوع على الصليب.
أيها الرب يسوع، أنت كنز قلبي، نقني من كل تعلق يحجب وجهك، وأعني أن أتبعك بقلب حر ومفتوح،
واجعلني أجد فرحي فيما أعطي، لا فيما أملك. آمين.

الاب سعدي خضر 

راعي كنيسة مار يوحنا الرسول في هولندا