موعظة الاحد الثالث بعد الدنح… للاب سعدي خضر ..” لَوْ كُنْتُ أَنَا أَشْهَدُ لِنَفْسِي لَمَا كَانَتْ شَهَادَتِي مَقْبُولَة ولكِنَّ آخَرَ يَشْهَدُ لِي، وأَنَا أَعْلَمُ أَنَّ الشَّهَادَةَ الَّتِي يَشْهَدُهَا لِي صَادِقَة.” (يوحنا 5. 31-32) Als Ik iets over Mijzelf zeg, is dat niet geloofwaardig. Maar er is een Ander die over Mij getuigt dat Ik de waarheid spreek en Ik weet dat Hij gelijk heeft.” (Johannes 5:31-32)

In dialoog met de Joden presenteert Jezus vier getuigen om zijn boodschap te ondersteunen: de Doper, zijn werken, de Vader en de Bijbel.  Vier “lampen” waarmee we kunnen terugkeren naar het licht van het enige getuigenis van de Vader. De waarachtigste, sterkste en onbetwistbare waarheid. De mens kan zijn medemens bedriegen, maar God niet!  En in dat context worden de woorden van Jezus hard tegen de leiders van de Joden die beweren dat ze het exclusieve bezit van de waarheid bezitten en aannemen dat ze de ware heersers van traditie en wet kunnen zijn. “Je hebt God niet gehoord of gezien”, vertelt Jezus hen. “En dit was niet mogelijk omdat je de Vader die door mij spreekt niet wilt zien of horen.”

Laten we ons afvragen: wat maakt dat hun hart verhardt, niet gelooft en de boodschap van Jezus verwerpt?

Eenvoudig antwoord: ze zijn te verwaand, gebukt onder trots en oordeel, gevangen in de valkuilen van hypocrisie, hebzucht naar menselijke glorie en verlangen naar valse grootheid. Hoe kan Gods woord in hen en ook in ons leven als er geen vruchtbare grond is voor het nederige welkom van de ware God en de ware mens die Jezus Christus is?