Vandaag begint de publieke openbaring: dat wil zeggen het eerste moment in het openbare leven van Jezus, namelijk Zijn doop. Hoewel het wonder van Kerstmis de incarnatie van God is, is dit het meest schokkende nieuws aller tijden. Daarom zien we tot nu toe dat velen deze openbaring afwijzen en niet aanvaarden. God de absolute Schepper, de Almachtige, heeft ervoor gekozen een mens te worden.
Tussen Kerstmis en de Doop hebben we een tijdsverschil van dertig jaar, dertig jaar stilte in Nazareth, een tijd waarin God leert mens te zijn en groeit in “wijsheid en welgevalligheid” (Lukas 2, 52), precies zoals beschreven in de Evangeliën. Dagelijks leven net als ons leven gedurende dertig jaar kan een bepaalde routine ons belasten, elke dag dezelfde routine, maar dit is het dagelijks leven. De weg naar het vervullen van Gods plan, niet het persoonlijke plan van de mens. We willen altijd alles veranderen en we willen altijd meer hebben. In plaats daarvan zegt de Heer ons dat we je leven moeten accepteren en ervan moeten genieten, omdat elke dag een geschenk van God is.
Johannes de Doper, die niet altijd het gevoel had dat hij de beste was (nummer één), dit personage dat beseft dat hij niet God is, maar God openbaart om anderen zich tot God te laten wenden, Johannes de Doper herkent zichzelf als een man met grenzen en zwakheden: “maar er komt iemand die sterker is dan ik; ik ben niet waardig de riem van zijn sandalen los te maken.” Maar op die plek waar de grenzen van zwakte bestaan, voelt hij.’ Met de warmte van Gods liefde. Het feit dat hij niet het gevoel heeft dat hij nummer één is, is een indicatie dat de prioriteit bij de Heer Jezus ligt.
Vandaag is een boodschap voor ieder van ons die voelt dat de wereld niet bestaat zonder hem. Probeer niet te denken dat je God bent (nummer één), ja, weet wat je werkelijk bent. Ken je beperkingen, maar ook je talenten. Om de Heer, uw Schepper, te verheerlijken.