sykakerk.nl

موعظة الاحد الثاني بعد الصليب للاب سعدي خضر

ينبّهنا يسوع في إنجيل لوقا: “إِن لم تَتوبوا تَهلِكوا بِأَجمَعِكُم كذٰلِكَ” (لوقا 13. 5)

Jezus waarschuwt ons in het Evangelie van Lucas: “Maar als gij niet tot bekering komt, zult ge allen op eenzelfde wijze omkomen.” (Lucas 13. 5)

Toen de toren in Siloam instortte of toen de Galileeërs werden gedood, vroegen de mensen zich af: waren zij schuldiger dan anderen? Jezus antwoordt duidelijk: nee. God zaait geen dood en stuurt geen rampen als straf. Hij is geen God die ons in woede bespiedt, maar een Vader die met ons meegaat in het lijden, ons kruis met ons draagt en het kwaad aan onze zijde onder ogen ziet.
Maar Jezus voegt eraan toe: “Maar als gij niet tot bekering komt, zult ge allen op eenzelfde wijze omkomen.” Hier opent Hij voor ons de deur van bekering. Bekering is niet enkel spijt hebben van het verleden, maar een verandering van levensrichting. Zoals een schip dat op de rotsen afstevent van koers moet veranderen om te overleven, zo ook wij: bekering is het veranderen van koers, van haat naar vergeving, van egoïsme naar dienstbaarheid, van uitbuiting naar zorg en goedheid.
Jezus geeft ons de gelijkenis van de vijgenboom: drie jaar zonder vrucht, en de eigenaar van de wijngaard wil hem omhakken. Maar de wijngaardenier smeekt: “Laat hem dit jaar ook nog staan.” Dit is het beeld van God die ons niet in de steek laat ondanks onze onvruchtbaarheid, maar ons een nieuwe kans geeft: een nieuwe dag, een nieuwe adem.
Toch werd deze kans niet gratis gegeven: de prijs was het kruis. Op het hout werd Jezus zelf de boom des levens, die in liefde bloeide terwijl de wereld dacht dat Hij verdord was. Daar, op Golgotha, droeg Hij ons verderf op Zijn schouders om ons een nieuw leven te schenken. Door het kruis werd de weg van bekering mogelijk, omdat Jezus voor ons de deur van vergeving opende met een doorboord hart en uitgestrekte armen.
Laten wij onszelf afvragen: staan wij slechts als toeschouwers onder het kruis, of laten wij toe dat het ons leven verandert? Ware bekering is geen vluchtig gevoel van spijt, maar met Christus het kruis beklimmen, sterven aan onze zonden en met Hem opstaan tot een nieuw leven.
Broeders en zusters: God oordeelt ons niet met rampen, maar geeft ons elke dag een kruis om samen met Hem te dragen en een kans om vrucht te dragen in liefde. Hij zaait geen dood… maar door het kruis heeft Hij ons een leven geschonken dat nooit vergaat.
Om dit te verduidelijken: stel u een zieke voor in kritieke toestand. De arts zegt hem: “Als u uw levensstijl niet verandert, zult u uw leven verliezen.” De beslissing is moeilijk, maar er zijn slechts twee keuzes: doorgaan in de oude gewoonten en omkomen, of de pijn onder ogen zien en een nieuwe behandeling beginnen. Zo is bekering: de moed om de koers te veranderen en samen met Christus het kruis te dragen om het leven te bereiken.

حين سقط البرج في سلوام أو حين ذُبح الجليليون، تساءل الناس: هل كانوا أكثر خطيئة من غيرهم؟ يجيب يسوع بوضوح: كلا. الله لا يزرع الموت، ولا يرسل الكوارث عقاباً. إنّه ليس إلهاً يترصّدنا بالغضب، بل أبٌ يسير معنا وسط الألم، ويحمل صليبنا معنا، ويواجه الشر إلى جانبنا.
لكن يسوع يضيف: “إن لم تتوبوا فجميعكم كذلك تهلكون”. هنا يفتح لنا باب التوبة. التوبة ليست مجرد ندم على الماضي، بل هي تغيير لمسار الحياة. كما أنّ السفينة التي تسير نحو الصخور تحتاج أن تغيّر اتجاهها لتنجو، هكذا نحن أيضاً: التوبة هي تغيير المسار، من الكراهية إلى الغفران، ومن الأنانية إلى الخدمة، ومن الاستغلال إلى العناية والخير.
ويقدّم لنا يسوع مثل شجرة التين: ثلاث سنوات بلا ثمر، وصاحب الكرم يريد قطعها، لكن الكرّام يتوسّل: “اتركها هذه السنة أيضاً”. هذه هي صورة الله الذي لا يتخلى عنا رغم عقمنا، بل يمنحنا فرصة جديدة، يوماً آخر، نفساً جديداً.
غير أنّ هذه الفرصة لم تُعطَ مجاناً، بل ثمنها كان الصليب. على الخشبة، صار يسوع نفسه شجرة الحياة التي أزهرت بالحب حين ظنّ العالم أنها يابسة. هناك، على الجلجلة، حمل خطايانا على عاتقه ليمنحنا حياة جديدة. بالصليب صار طريق التوبة ممكنًا، لأن يسوع فتح لنا باب الغفران بقلب مطعون وذراعين مفتوحتين.
فلنسأل أنفسنا: هل نقف تحت الصليب متفرّجين فقط، أم نسمح له أن يغيّر مسار حياتنا؟ التوبة الحقيقية ليست شعوراً عابراً بالندم، بل هي صعود مع المسيح على الصليب، لنموت عن خطايانا ونقوم معه إلى حياة جديدة.
أيها الإخوة: الله لا يحاكمنا بالكوارث، بل يمنحنا كل يوم صليباً نحمله معه وفرصة لنثمر بالحب. إنّه لا يزرع الموت… بل بالصليب أعطانا حياة لا تزول.
ولتوضيح ذلك، تخيّلوا مريضاً حالته خطيرة، يقول له الطبيب: “إن لم تغيّر أسلوب حياتك، فسوف تفقد حياتك”. القرار صعب، لكنه أمام خيارين: إمّا أن يستمر في عاداته القديمة فيهلك، أو أن يواجه الألم ويبدأ علاجاً جديداً. هكذا التوبة: هي شجاعة تغيير المسار، وحمل الصليب مع المسيح لنبلغ الحياة.

الاب سعدي خضر 

راعي كنيسة مار يوحنا الرسول في هولندا