sykakerk.nl

موعظة الاحد الثالث بعد الصليب للاب سعدي خضر

“فمَدَحَ ربُّنا وَكيلَ الظُلم، لِأَنَّه بِحِكْمة عَمِلَ ..” (لوقا 16. 8)

“De heer prees het in de onrechtvaardige rentmeester dat hij met overleg had gehandeld” (Lukas 16. 8)

Het evangelie presenteert ons een verrassende gelijkenis: die van de oneerlijke rentmeester. Een man die zijn meester bedroog en stal, en toch prijst Jezus hem! Betekent dit dat hij hem prijst om zijn bedrog? Natuurlijk niet. Hij prijst hem omdat hij wist hoe hij geld kon omzetten in een middel dat deuren opent in plaats van sluit, dat mensen dichterbij brengt in plaats van verwijdert.
We leven in een wereld waar geld vaak een oorzaak van verdeeldheid en conflict is. De rijken worden rijker, de armen worden armer, en harten worden koud. Maar Jezus wil deze vergelijking omkeren: geld dat kan verdelen, kan een brug van liefde worden als het ten dienste wordt gesteld van anderen.
De rentmeester in de gelijkenis gebruikte het geld niet om te schaden, maar veranderde olie en graan van cijfers op papier in brood en vreugde, in open huizen en levendige hoop voor de mensen. Zo prees zijn meester hem, niet om zijn bedrog, maar omdat hij begreep dat de waarde van een mens belangrijker is dan geld.
Laten we ons vandaag afvragen: hoe gebruiken wij onze middelen? Zijn onze deuren gesloten of open? Brengt geld vreugde voor anderen of is het slechts een schat die we voor onszelf bewaren?
Misschien heeft iemand brood, medicijnen, een vriendelijk woord, of gewoon onze aanwezigheid nodig. Elke keer dat we onze hand naar anderen uitsteken, veranderen we “oneerlijk geld” in zegen, vriendschap en Gods aanwezigheid onder ons.
God meet ons niet naar wat we bezitten, maar naar wat we geven. Hij meet ons naar hoe we onze middelen omzetten in liefde die harten opent en bruggen bouwt.
Zoals die man die een arme, zieke buurman had zonder geld voor medicijnen. In plaats van zijn geld aan onnodige zaken uit te geven, besloot hij zijn buurman te helpen en de medicijnen te betalen. Het bedrag leek misschien klein, maar het betekende leven en vreugde voor de buurman en zijn familie.
Laten we onze harten openen en onze middelen omzetten in liefde, en ons geld gebruiken om God te zien in het gezicht van iedere .

يقدم لنا الإنجيل مثلاً يثير الدهشة: مثل وَكيلَ الظُلم. رجل خان سيده وسرقه، ومع ذلك يمدحه يسوع! هل هذا يعني أنه يمدحه على خيانته؟ بالطبع لا. بل يمدحه لأنه علم كيف يحوّل المال إلى أداة تفتح الأبواب بدل أن تغلقها، وتقرب الناس بدل أن تبعدهم.
نحن نعيش في عالم كثيراً ما يجعل المال سبباً للفصل والخصام. الأغنياء يزدادون غنى، والفقراء يزدادون حاجة، والقلوب تصبح باردة. لكن يسوع يريد قلب هذه المعادلة: المال الذي يمكن أن يكون سبباً للانقسام، يمكن أن يتحول إلى جسر للمحبة إذا وضع في خدمة الآخرين.
الوكيل في المثل لم يستخدم المال للضرر، بل حول الزيت والقمح من أرقام على الورق إلى خبز وفرح، إلى بيوت مفتوحة وأمل حي للناس. وهكذا، مدحه سيده، ليس على خيانته، بل لأنه فهم أن قيمة الإنسان أهم من قيمة المال.
فلنسأل أنفسنا اليوم: كيف نستخدم خيراتنا؟ هل تجعل أبوابنا مغلقة أم مفتوحة؟ هل المال سبب فرح للآخرين أم مجرد كنز نخزنه لأنفسنا؟
ربما هناك من يحتاج إلى رغيف خبز، إلى دواء، إلى كلمة طيبة، أو إلى حضورنا البسيط. كل مرة نمد يدنا للآخرين، نحول “مال الظلم” إلى بركة، إلى صداقة، إلى حضور الله بيننا.
الله لا يقيسنا بما نملك، بل بما نعطي، بما نحوّل خيراتنا إلى محبة تفتح القلوب وتبني الجسور.
مثل ذلك الرجل الذي كان لديه جار فقير، مريض، ولا يملك ثمن الدواء. بدلاً من أن ينفق ماله على أمور ثانوية، قرر أن يساعد جاره ويدفع عنه ثمن العلاج. قد يكون المبلغ بسيطاً في نظره، لكنه كان حياة وفرحاً لجاره وعائلته.
فلنفتح قلوبنا ونحوّل خيراتنا إلى محبة، ولنجعل من أموالنا فرصة لنرى الله في وجه كل محتاج.

الاب سعدي خضر 

راعي كنيسة مار يوحنا الرسول في هولندا